korkma
öl anne,
öldün diye döktüðümüz yaþlar hiç
senin ölümünle
doðan biz
bin bir izken kirlendik
kir olduk,
iz býrakmadan
hiç olduk
anne.
siz öldünüz
biz
yaþamayý unuttuk,
öksüz kaldýk
büyüdük
emzirseler de
aç kaldýk
çið sütlere
büyülenmeden
yürüdük
anne.
nerede babam,
hani o büyük nutuk
yetim de kaldýk
ölüyoruz
iþte anne.
neden bu suskunluk
kadýn deðil miydin
doðururken sen bizi,
ölürken þimdi
bir kez de kendin için
baðýr anne.
...