Seninle İki Candık. Anam...

Dokuz ay boyunca taþýmýþsýn karnýnda
Her gün beslemiþsin beni canýnla, kanýnla.
Her gün býkmadan, usanmadan taþýmýþsýn da
Ölüme bile meydan okumuþsun en sonunda...

Evet, çünkü ölümle-doðum birer kardeþtirler
Sen ve ben veya her ikimiz kaybedebilirmiþiz.
Nice nice analar ve bebeler doðumda ölmüþler
Yaþayacak ömrümüz varmýþ, biz kaybetmemiþiz...

Sen benim bir parçamsýn, ben senin bin parçaným
Beni parça parça toplamýþsýn dokuz ay boyunca.
Beni tam dokuz ay yoðuran ustamsýn, anamsýn
Yoðurmuþsun beni her gün biraz; kanýnla, canýnla...

Gülmene, aðlamana; yediðin aþýna, içtiðin suyuna
Aldýðýn her damla nefesine bile ortak olmuþum.
Kurban olayým Yüce Mevla’nýn þu kanununa
Dokuz ay sonra, ben senin bin parçan olmuþum...

Ve aradan yýllar geçti; senin ömrün de geçti
Yüzüç senelik ömrün hiç yaþanmamýþ gibi bitti;
Bir "Anneler Günüydü", yýl dokuzyüzdoksanyedi
Ayrýldýn aramýzdan, "Allah rahmet eylesin Seni!"

Ve iþte bir baþka "Anneler Günü" bugün yine
Yýl ikibinsekiz, rüzgar gibi uçtu onbir sene.
Milyonlarca þiirle her ne yazýp söylesem bile
Senin hakkýný ben asla ödeyemem ömrümce...

Allah’tan Sana rahmet, çocuklarýna maðfiret,
Dualarýmýz hep Sana, mekanýn olsun cennet!
Herkesin anasý tabii ki kendine en güzel ana,
Benim caným Anam da bana bin Ana!
Köln, 11.05.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: