nasýl da yüzü yaðmur eli kalbinde büyük büyük çocuklarýmýzýn gök kuþaðý çýnlatan dualarla öðütler masallarýný gri gri mazisi terkisinde saklý hiçliði telvesinde gözlerini silen bir bebek eli en iyisi olur artýk yarýsýný yaþamak istemeyen hayatlýk için yere düþürdük onurumuzu gecenin kabrinden kaçarken bulut koþ az zahmet deðildi rüyada sayýkladýklarým koþ bulut kimsenin anlayýþýna deðmez benim anladýklarým ve titre ve bulan ve karar sabahýn yokuþundan býrak kendini yanýma ve cennet sen de beni unutma beni bekle
gel beraber perdenin ardýna bakalým ve defalarca daha kendi hayalliðimizden utanalým ama yine iðreti duralým toprak üstünde ama yine kendi kendimizle konuþalým gerçek gerçek ama yine duvara sevdiðimizi yazalým sonra duvar kadar sevmeyelim ah yetmez
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebru Erten Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.