bulantı
rüzgarýn bahçesinde uyandým az önce
bu ne gök gürültüsü böyle
bu ne kýrmýzý kukla gülüþleri etrafýmda
annem saðýr ve hasta yataðýnda
beni her gördüðünde baþka baþka korkuyor
annem yaþamak için bir þeyleri seviyor
aðlýyor duvara gölge çizen dantellere
bir avuç su fýrlattým yüzüme
bu ne merhametsizlik böyle
bu ne ezeli düþmanlýk arasýnda dostlarýn
duydum kavga seslerini arka bahçede
-sadece bakýp döneceðim bir þey yok-
sonra bir kez daha yutkunacaðým
belki bir rüya daha göreceðim
sabah bir adým daha atacaðým kendi hayatýma
annem beni çok görüyor hayatýnda
kendi sesinden utanýyor arkadaþlarým
biz burada kimsenin elini tutmamýþ bir el bulduk
ve deðiþtik günlerin bekleme inzivasýnda
ben sormadým ve kimse de söylemedi bana
herkes bir þeyleri sevdi yaþamak için
iþte daha az önce küçücük çocuktuk
bahçelerde yapraklarýn arasýna saklanýyorduk
tam büyüyecekken abarttýk saklanmayý
ve bir daha da o geceden çýkamadýk
yollarda bana benzeyenler görüyorum
daha az önce dünya baþýný döndürüyordu hepsinin
þimdi onlar bulandýrýyor zamaný geçmiþ mevsimleri
karlarýn üzerlerinde yuvarlanýrken
nasýl da öðrendiler sýrt çevirmeyi
ne ara satýn aldýlar yüzlerini kaplayan kibri
ne çabuk alýþtýlar iteklenmeye
rüzgarýn bahçesinde rüya gördüm az önce
ve uyandýðýmda tamamen rüya oldum
kimse anlamadý bu nasýl oyun böyle
bu ne ölü taklitleri yaþam içinde
herkes bin parçaya bölündü yaþamak için
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.