üstü kalmasin...

kafamýn icinde ucusup duran bu kelimeler nerden cýktý
yatýrým aracý olarak kullanýlamayacak kadar degersiz
akþam olsada eve gitsek sözlerini
sabah olsada iþe gitsekler takip ediyor
ve biz iciyorsak mutlaka vardýr bir sebebiyle parantez acýlýyor
acýlan parantezlere ekilen umut tohumlarý
uzun sure guneþ gormeyince yesermiyor
damarlarýmda gezerken cürüyen
ve kokusu genizlerimi yakan bir sevda masalý bu
her saniyesine tanýk oldugum
bizzat mudahil oldugum bu çürümeye...
aklýmýn ucundan gecip duran ihtmali dusuk sonuclarla ugrasmaktan yoruldum
bu kadar beklemedigim icinmi üstüne geliyor yasadýklarým
besteledigini dinleyemeyecek kadar bahtsýz bir bestecimiyim ben
yazdýgý satýrlarýn anlamýný tasýyamayacak kadar yorgun
koridorun ýsgýný acýk býrakanlardaným hala uyumadan once
uyanmadan once saatin calmasýný bekleyenlerden
ve hala beklendiði üzre gulumseyebilenlerden
icinde kopup duran fýrtýnalara ragmen...
aklýmdan gecen ifadesi zor hayallerim
acýklayabildiklerimi hayal etmeyecek kadar büyüdüm ben
hayal ettiklerimi anlatamayacak kadar küçük
karsýlýgý cýkmýyor hala hissi senetlerimin
ve ben vadesi uzasýn diye borclarýmýn
daha iyi yalanlar söylemekteyim...

derin bir nefes alýp aradýgým huzur deðil mi
simdi ic cekip durdugum
içime cekemedigim icin diye deil
aklým almýyor diye
durmadan sorup durdugum
koridorlarýnda kayboldugum bu hayatýn
sayfa altlarýnda dipnotlarla acýklamalarý asýlsýz cýkýyor artýk
her yeni gün eski bir soylentiye mezar olmaktan baska bir halta yaramýyor...

karsýsýna cýkarabilecegim sözlerim yok artýk
okuduklarýmýn
duyduklarým safsatalardan ibaret
sevdigi icin ugruna ölen insanlarýn
sevdigi icin ugrunda yasayanlardan fazla oldugu bu dunyada
itibar göremedim diye yazmaktan vazgeciþlerim
sevdigim kadýnlarý
yazdýklarýmýn aldýgý iftiralardan yorgun
öptügüm her kadýn
benim tanrýdandýr diye
hediyedir kabul ettiðim
simdi yazýldýgým her satýrým
duruyorsa eger benden sonra
ve okunuyorsa
ve anýmsanacaksa bundan yuzyýl sonra
kutsal bir kitabýn sözleri gibi
izleri kalacaksa ve gececekse nesilden nesile
kutsal deðilmidir
öptügüm her kadýn
canýmý yakýp duran
kanattýkca kanatan yaralarýmý
ne zaman bitti desem
tutup yakalarýmdan sarsýp
duvarlara carpan
az önce kollarýnýn arasýnda oldum diye deðil
simdi tir tir titriyorken þehvetinden
damlalar süzülen gözlerimden öpen
bastýrýrken basýmý göðsüne
aðlamýyayým diye yalanlar söyliyen
bir kac saat icin bile olsa sevgilimi oynayan kadýn...
üstü kalsýn diyerek fiyakalý bir sözle alýp basýmý ayrýldýgým
üstü kalmýyor iþte
öptügüm her kadýndan bir kac satýr
ruhumu icinde kaybettigim karanlýklarým
ne olur kýzma
büyüyemedim ki sevgilim...
Sosyal Medyada Paylaşın: