hoşçakal sevgilim... hoşçakal arkadaşım...

çoktan kaçýrmýþtým
köprüden önce son çýkýþý...
içimdeki bu suçluluk kime karþý?
insan kendini mahküm edebilirmi
beni yargýlamana izin vermek
beni terketmene
içimi rahatlatabilir mi?
zafer kazanmýþ bir kumandan gibi
fethederken tek tek tüm camdan kalelerini
nasýlda kapýlmýþtým hýrsýmýn þehvetine
oysa kime karþý savaþýyordum
dudaklarýmýn kenarýndan süzülürken salyalarým
aç bir hayvan gibi
kime saldýrýyordum?

evet kazandým ben hakettim bunu !
ruhunu avuçlarýmýn arasýna alýp
kör bir münafýk gibi
yerine koyarken kendimi
tanrýmýn yerine
neyi yaratma cürretindeydim?
daha ’ben’ bile olamýyorken...
nasýl tutabilirdim seni?
karþýlýk bile vermiyorken
tüm saldýrýlarýma...
þimdi bitti iþte
ne hevesi kaldý nede þehveti
hiç bitmeyecek gibi
sonrasý yokmuþ gibi
yaþarken koynunda en koyusundan geceleri
bitti iþte
emekli olmuþ bir savaþ gazisi gibi
içki sofrasýnda hatýrlarken
miþ’li geçmiþ zaman zaferlerini
sýyrýlýp süslü üniformalarýndan
tek baþýna huysuz bir ihtiyara dönmek gibi...

þimdi senin için yazýyorum bunlarý
senin için burdayým...
sen nasýl yanýyordun ya bir sözüm için
gecenin bir yarýsý
soluðumu hissetmek için dudaklarýnýn arasýnda
nasýlda aðlýyordun
bunu az önce farkettim...
benim zafer sandýðým
senin gönüllü teslimiyetinden baþka birþey deðilmiþ..
benim kazandým diyerek sarhoþ olduðum
senin en içten halinle fethedilþinmiþ...
benim için yanýyordun sen,
ben ise yakmak için
türlü bahaneler ararken...

öperken güzel dudaklarýný
ellerinin arasýndayken huysuz aklým
paylaþýrken yataðýný, hayallerini
bu kadar içindeyken
nasýlda göremiyordum
nasýlda uzaktan bakýyor
anlayamýyordum
kalbime dokunurken
ruhuma dokunurken
yeniden þekil verirken içimdeki varlýða
hayatýmý deðiþtirirken
baðlarken beni
hayalini bile kuramayaðým kadar güzel bir hayata
öyle sarhoþtum ki zaferlerimle
çok geç anladým
nasýl alýþtýðýmý kokuna
tenine
varlýðýna...
hoþçakal sevgilim...arkadaþým...tek
Sosyal Medyada Paylaşın: