ardından...

ne zaman sayfana gelsem
yýllar önce içime gömdüklerimi anýmsýyor gibiyim..
üstünü örttüðüm ama bir turlu örtbas edemedigim gunahlarým
seni tanýyor olacak kadar sanslýydým
ve seni kaybedecek kadar sanssýz
gecen bayram yazamadýgým izin üzgünüm
aklýmdan cýktýysan namerdim
gelip bir buket cicek býrakamadým belki mezarýna ama
bilirsin beni
yapamadýklarýmý yazabilecek kadar cesurum hala
cok konusup cabuk susacak kadar korkak...
hala aklý basýnda bir adam gibi her sabah kalkýp iþe gidiþlerim
ve yüzüne guluþlerim insanlarýn
kanatýrken icime, içimdeki yaralarý
simdi sayfana gelip bir kösesine yazýyor olmak ne buyuk bahtiyarlýk
okuyorsun dimi hala
kimbilir belki de duymussundur
gecenin bir yarýsý uyanýp
nasýl seni sayýkladýgýmý..
bir turlu kapanmasýn diyemi yaralarý
ortasýndan kýrýlýr kalbe saplanan ok
ve icinde kalýr bir parcasý
gecen her yýl derine iner
büyür ha büyür acýsý....
Sosyal Medyada Paylaşın: