Tüm harfleri sustum… Artýk bütün inançlarým batýl… Avcumda kanayan güllerimi Ruhumun artçýlarýyla saldým poyrazlara Beden; kevgir misali, zaman deðirmeninde Beden atýl…
Hatýrla ey huzur… Ýliþtirildiðim hayatlardaki þehirlerde ateþkesler bozuldu Mevsimlik sulhler yerle yeksan La mekân þimdi sabahlar… Telaþa gerek yok; Anestezisiz dikiliyor artýk, yaralar.
Beynimin hücrelerinde raks ederken gecenin karanlýðý Sahibinden, az kullanýlmýþ günahlar çýkýyor satýþa Dört duvar, yýkýl da üzerime uyut yýlgýnlýklarýmý Bin dua gelip geçer de usumdan Þüphelidir tanrýnýn haberdar oluþu bu kulundan
Uzakta, çok uzakta külü de dumaný da þimdi dindi Kalemi kýrýlmýþ ruhlar dehlizinde kayýp bir siluet eldeki Beyazlarýn ipi çekildi artýk Vakit kömür karasý…
Velev ki bir göz açýp kapama vaktiydi Bin tövbe ki bin bir yalana kar eder miydi? Ruhumun kýblesi þaþtý epeydir Yol kýldan keskin kýlýçtan incedir Ah bu yokluðun korkusu, dirhem dirhem can çekiþtirir
Sosyal Medyada Paylaşın:
cihangirorkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.