Sevgili gece, Þu aralar bana karþý pek soðuksun, Sebebini bilmiyorum, Yoksa beni sonbahar ile mi aldatýyorsun? Seni anlamýyorum, Dengesi olmayan þu payýz da ne buluyorsun?
Oysa ben renk katmýþtým entarine, Çiçek desenli,çeþit çeþit güller içinde. Lakin geldiðin gibi çýkmadým gönlümden, Ne kopardýysan götürdün,yeþil þehrimden.
Sevgili gece, Son zamanlar pek sessizsin sanki, Göl kenarýnda gürültülü kurbaða düðünleri, Bastýrýyor,mahalle gýybetini,yitiriyor kýymetini, Yeni gelin gibi yýldýzlar bulutlar duvak olmuþ yüzüne, Sen þimdi aþký bu güz mevsiminde mi bulacan yani?
Sevgili gece, Bana yaz dedin sen,bende yazdým seni, Benimkisi üç aylýk,askeri yani vatani görev gibiydi, Yerimi bir baþkasýna teslim etmem gerekti, Ýtiraz etmem,çünkü emir büyük yerden gelmiþti.
Sevgili gece, Ben Yaz idim ve seni sonbahara emanet ettim, Ümit ediyorum bir daha yine geleceðim, Belki biraz farklý ama maksadým hep ayný, Yine sýcak ile imtihan edeceðim insanlarý, Ve herkes diyecek,bu yýl daha da farklý.
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.