ve yalnýzlýk hançerli kelepçe büyüdü gözlerimde kocaman bir çocuk oldu ben bu öyküyü biliyorum kitap gibi masa baþýnda mesela 35 yaþýnda masal gibi mesela
oyuncaklara bakýyorum aðlýyorum içinde çocukluðum gizli ve yarým kalan her þey sizli bizli aðlýyor arkamdan bakýyorum arkama
yalnýzlýk bir mayýndý belki de bir kalabalýða boyun eðen yalnýzlýk kimsesiz bir yalnýzlýðýn ortasýnda kalabalýk bir hüzün boðuyor bir beþikte uyuyan yalnýzlýk kimsesizliðe boyun eðen yalnýzlýk
tarlalarýna baþak yaðmýþtý gece uzundu gidiyordum ve sana koþuyordum usulca hem de kimse bilmiyordu sokaklarý tarlanýn baþýnda sen kokuyordun korkuyordum ellerime bakýp aðlýyordum
büyüdü ellerin minik bir hayatýn içinde büyüdü yalnýzlýðýn da yüzündeki hüzünler kadar artýk dindirmiyor seni youtubedeki þarkýlar büyüdü içimde sen kokmayan masallar gerçek oldu
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.