Aşk Kefeni

Günlerin nasýrýný kazýyor balýkçý teknesinden
Bir kâhin yalnýzlýðýnda üþüyor
Demlendikçe içine acýlar
Sýrtýna vurulmuþ mühür kadar yanýk
Ve gözbebeðinde ateþi sönük
Aðýtlarýný yakýyor sabahýn



Karþýt pencerenin kolunda
Sabahlayan çaresizlik dökülüyor bahçeye
Daha henüz çið düþmemiþ asma yapraðýna
Elinde nikotin, saçlarý daðýnýk
Bir turnanýn bakýþlarýna karýþýp
Ýri/kýyým yalnýzlýðýný tarýyor aynada



Cebinde biriktirdiði çöpler
Denizsiz kentin çukurlarýný dolduruyor
Daha kuzular henüz emiþmemiþ
Uykusunda yatýyor kör karanlýk
Perdeden kan kýzýlý
Ezan sesi sýzýyor mezar taþýna


Yalnýzlýðýna düþen tohumun gölgesinde
Kendi uçurumuna yürüdü çýplak ayak
Ýzlerinde aþk kefeni


Dünlerin yasýna baðladý geceyi
Mimozalarýn senfonisine takýp aðlarýný
Sarp kayalarýn ýslýk sesiydi yüzüne vuran
Ve Martý kanatlarýnda ay tutuldu
Yalnýz sabaha daha çok var.


Ümmü AÞCI
28.08.2015


Sosyal Medyada Paylaşın: