Uzun Hikaye

Ne çok þey var, hayata dair anlatýlacak!..
Bir çok soru kafamda cevapsýzmý kalacak!?
Insan bu, taþýdýðý kadar taþýyabilir,
Nereye kaçarsan kaç, baþa gelen çekilir...
Her insanýn içinde, kendince bir derdi var...
Yedi milyar insanda, yedi milyar alem var!..
Bilgili yahut cahil, insanlýkta herkes bir,
Görünce fark edersin, kiþide varsa kibir...
Benliðinle övünüp gururlanma bu kadar,
Dýþarýda senden farklý görülen, bir sen var.
Ibret almak istersen, çevrene bir bak yeter,
Bir çok insan hayatý, görürsün olmuþ heder.
On paralýk hayata, neler feda ediyor,
Nefsine aldanarak, kibrine yeniliyor.
Insan deðilmi zaten, sonunda hep aldanan,
Gene kandýrdý onu, ya nefsi yada þeytan...
Ýnsanýn önüne doðru yollar serilmiþken,
Öðrenemiyor hayatý, bozuk yola girmeden!
Zaman, anlayana hep bir þeyler tembih eder,
Ýbret alamayan hep ayný hataya düþer!
Yanlýþ yola sapar, bilerek hata yaparýz,
Sonradan piþman olur, üzülürüz, aðlarýz.
Büyük avukatýz suçumuzu savunmada,
Üzerimize yoktur bahane uydurmada.
Kandýrmasý mümkün olsada kendi kendini,
Aldatmasý çok zor vicdanýn mahkemesini.
Tertemiz doðan insan neden günaha kanmaz?
Bu çaðda bu cehalet herkeze nasip olmaz!
Zekadan nasibi almamýþ henüz beynimiz,
Bizleri bu hale getiren cehaletimiz...

Ýþim daha çok, lakin zaman geçiyor hýzla,
Bir ömrü harcadýk günah ve sevabýmýzla.
Ne zaman, nasýl geçti, deyip anlayamadan,
Ýhtiyarlamýþým çocukluktan çýkamadan.
Çocukluk...Hepsi bir hayal, hepsi bir rüyaydý.
Hiç yaþanmamýþ gibi, ne güzel bir dünyaydý.
Çocuklukta yaþadýk asýl gerçek hayatý,
Büyüdük ve yetiþtik, fakat olduk kaskatý.
Hani çocukluktaki tertemiz ruh ve saflýk,
Hani o heyecan, o neþe ve bahtiyarlýk.
Biz miskete dalmýþýz Kýzlar oynuyor seksek,
Keþke hep çocuk kalsak, hiç ve hiç büyümesek.
Hani arkadaþýmla oynayarak doyduðum,
Sokaðýn her köþesinde anýsý olduðum,
Hür ve özgür yaþadýðým çocukluk günlerim...
Aklýma gelince bir iç çeker Allah derim,
Arasamda bulamam, gitti, gelmez o günler,
Mazide kaldý hep, o ateþi sönmüþ küller.
Meþkul edince seni yaþlýlýðýn dertleri,
Unutuldu bir bir çocukluk hayalleri...

Gayemiz büyük, baþarmak için yýllar yetmez...
Son güne kadar, yapacak iþlerimiz bitmez...
Insanoðlu bu, hayattan hep þikayet eder!
Halbuki yapmadýný, alnýna yazmaz kader
Para hýrsýdýr insaný canavarlaþtýran
Garibe iyilik yapmayý bile caydýran
Her insana, dürüst yoldan kazanmak yakýþýr,
Namerte muhtaç olmamak için hep çalýþýr.
Doðru çalýþan adamýn rýzýk korkusu yok!
Sabah aç çýkan kuþlar, akþam döner eve tok.
Herkes nasibini alýr kötü yada iyi!
Zahmet olmazsa oku alttaki hikayeyi.
Belki ibret alýrsýn okudukça kendince,
Eðri ve büðrü yazmýþsam eleþtir keyfince.

’Bir adamla tanýþtým, derdi çokmuþ anlattý,
Bunalmýþ gönlünü ve ruhunu bana açtý.
Evvela dinledim, can kulaðýyla pür dikkat.
Anladým sonradan, adamýn mantýðý sakat!..
Kalite adammýþ, standartýymýþ bütün derdi,
‘’Bir seviyem varki, düþmez aþaðýya’’ dedi.
Psikolojisi bozulurmuþ, para olmazsa.
Buymuþ adamý en derin etkileyen tasa.
Yaþamasýný bilir, hayatý çok severmiþ.
Parasý çok olsa, daha neler becerirmiþ...
-Belki kaðýt parçasý, belki elinin kiri;
Lakin para, dünyanýn en mühim sihiri.
Onsuz periþanýz, parasýz reziliz dedi,
Deyip söylendi, bir sürü esti gürledi...
Sonra, aklýndan incilerini hepten döküp,
Coþup akýl vermeye baþladý, bana dönüp.
-’Adam olmakmý diyorlar, neyse artýk o þey,
Sakýn bana bahsetme o boþ laftan peyderpey.
Adam deyipte özendiðim insanlar bir bir,
Gir beynine bir bak, aklýda kir fikride kir.
Dürüstlükten bahseden çok yalancý tanýdým...
Ýþine gelmeyince, muhtaca etmez yardým.
Adam olmaya yeltenme, kap saðlam bir koltuk,
Makam saðlamsa, saðýn solun dolu dalkavuk.
Bekasý yok alemin, hayat çok kýsa madem,
Dürüst olucam diye, kendimi ezdiremem.
Zaman eski zaman deðil, ayak uydurmalý,
Çýkar için her yola girmek, çaðýn kuralý.
Rahat yaþamak istersen, olmalýsýn yüzsüz,
Arsýz adam, kral gibi yaþar, gece ve gündüz.
Doða yasasý, fýtrat kanunu gayet kesin,
Paran kadar adam, paran kadar þereflisin.
Hayata bir defa geldin, ikinci þansýn yok.
Durma madem, çýkar hayatýn tadýný çok,
Çýkarki herþey boþ, dünya hayatýda fani..’
Diyerek bir güzel izah etti ahvalini...

Hiç kýmýldamadan dinleyip haliyle ilkin,
Dedim, yapayým þu garibe iki söz telkin.
Anlatsanda ne kadar anlar cahil kendince,
Ne yapsan anlamaz gerçeði sabit düþünce.

-Dedim dinle, bak sana bir kaç söz anlatýcam,
Sendeki düþünceye, zanlýmca katýlmýcam.
Baþlayalým meseleye dedenden ilk baþtan!
Dinlede gör, ne kahramanmýþ o büyük atan.
Yýllarca aç, çýplak, savaþtan savaþa koþmuþ.
Yýlmadan, yorulmadan, çýkmýþ bir sürü yokuþ.
Sonra, tarla ve toprakla yýllarca boðuþup,
Birde dört çocuk yetiþtirmiþ, olmadan maðlup.
Okuma yok, yazma yok, bilim ne bilmez belki,
Güzel ahlak lakin, onunla olmuþ mülaki.
Zorluðun sinesinde, kendini hiç bozmadan,
Bir ömür geçirmiþ, o adam yalpalamadan.
Cebinde parasý olmasa gene yapardý,
Yedi kat el evladýna yardýma koþardý!...
Hiç bilmedi garip; araba, telefon, marka...
Bildiði tek yaþamdý, hayat-ý alaturka.
Mal ve mülk hýrsý, salgýn olsada bütün dünya,
Dünya hayatý, onun için sade bir rüya.
Hiç bir þeye deðiþmezdi, dürüst adamlýðý,
Gaye mutlu olmaksa, lazým sade can saðlýðý.
Yokluk çekmiþ, fakat tüketmemiþ hayatýný,
Onda yoktu çünkü, eski yeni, herþey ayný.
Bir ömür zorluklara göðüs gererek durmuþ,
Lakin ne psikolojisi, ne ruhu bozulmuþ.
Deden kendini mezara hazýrlardý, fakat!
Sen mezarý hazýrlýyorsun, yatmak için rahat!...

Parasýz olmaz dedin, anlattýn bin hikaye,
Zihnini iþgal etmiþ, tek para ve sermaye.
Sende bulursun zamanla zenginliði mecbur,
Arý arar nihayetinde balýný bulur.
Varsayalým zenginsin, cebin doldu sonunda,
Hayallerin gerçekleþti, iþlerin yolunda,
Bitermi fani hayata dair þikayetin!
Süslü yaþam, emin olki sadelikten çetin.
Sonu gelmez arzularýn, bitmez þikayetin,
Herþey tam olsa, sende olmayaný istersin.
Sevgiyi ve saygýyý para satýn alamaz,
Servetin seni, son nefesinde kurtaramaz
Ömür boyu dünyanýn peþinde koþacaksýn,
Ne yazýk hiçbir zaman yetiþemeyeceksin.
Þimdiden söyleyeyim tatmin olmayacaksýn,
Yaþýcam diye ömrünü ziyan edeceksin .
Birde adam olmadan paran olduysa þayet,
Gücün kuvvetin tamam, ancak bozuksa niyet,
Bak sonra ne þerefin kalmýþ nede haysiyet,
Budur iþte büyük felakete sebebiyet.
Zamanla anlarsýn, boþa kürek sallamýþsýn,
Zengin olmanýn bedeli varmýþ yanýlmýþsýn.
Açgözlülüðün, yokluða açýlan pencere,
Gönül zenginliðin paradan mühim çok kere
Zengin yada fakir, evvela düzgün insan ol!
Þeçmek elinde, tutmak istiyorsan doðru yol...
Zengin olma uðruna bu yaptýðýn zübbelik,
Bu dünyada dürüst kalmak en büyük zenginlik.
Dünyada ve ukbada huzurlu olmak için,
Ölmeden herþeyin hesabýný vermelisin.
Kýsacasý: dürüst olmak tek amaç tek gaye,
Anlatmayla bitmez bizim bu uzun hikaye.

Arif adam Tanrý’ya karþý gelmez sakýnýr,
Bilirki Allah daðýna göre kar yaðdýrýr.
Nereden niçin geldiðinin çok önemi yok,
Nasýl biri olmayý seçtin, bunun önemi çok.
Ne kadar deðiþtiðin, çokta önemli deðil,
Geçmiþte yaþadýklarýn, avlar seni gafil.
Toprakla güzel geçin, sonunda varýþ ona,
Birde hayatýný, gözden geçir baþtan sona.
Kýrk yýllýk yaþamýmý, anlat desen de bana,
Uðraþsam kýrk dakika, sürmez anlatmam sana.
Geçti koca bir ömür, baþlar ölüm kaygýsý,
Vakit geç oldu, sarar seni veda sancýsý.
Dünya ýþýklý sahne, biz baþ rol oyuncusu,
Ayný gösteriyi oynar oyuncu kadrosu.
Madem ki sonun belli, bunca hýrslanman niye?
Deðer mi þerefi para için deðiþmeye.


Sosyal Medyada Paylaşın: