RÜTBESİNİ SÖKTÜM DÜŞLERİN...

Rütbesini söktüm düþlerin:
Bin bir eda belki ki kof
Ruh denen barýnak.
Asýlsýz, meskensiz týnýsý.

Tanýmsýz bir mýsrayý
Yastýk bellemiþçesine seyrindeyim
Uçuþan saçlarým hece yüklü çýðlýklarla tek yürek.
Aslý astarý olmayan belki de sýra dýþý.

Hükümran sofrasýnda yoðun bir sýzý,
Derin bir yanýlgý
Silik ruhlarýn telaffuzunda
Yeknesak tüm edim
Atýfta bulunduðun ne ise.

Karýþtýrdým kelimeleri
Ekledim üç beþ kayýp düþü,
Alabildiðine muðlâk ve menfi
Bir ömrün satýr arasý.

Bir kelamda saklý tüm gizem
Koruk acýlarýnda hükmeden
Adý devran nüfuzu asýlsýz
Ne çok izlek bir ölünün ardýndan
Kýrýk hecelerin tekerrüründe dil yarasý.

Noktasý virgülüne kadar sahici i mgeler:
Sessizlikten ibaret yeryüzü
Sakil varlýklarý ile gece bekçileri
Suratlarýnda silik görünmez birkaç gölge.
Sevgiyi çaðýrmýþtým oysa baþucuma:
Hani olur da dokunur ruhuma.

Basit bir edim hepi topu
Neredesin ey beyhude, debdebeli çiçeklerim,
Kuruttuðum gönül bahçesinde.

Sosyal Medyada Paylaşın: