BİR, AĞUSTOS AKŞAMI
../... Ýlk aþýk günlerimden ve o günlerde
yazýlmýþ,ilk aþk þiirlerimden.../..
Yýl : 1964-Gemlik
Yine hüzünlü ve,
yalnýz geçen bir akþam.
Sen yoksun...
Seni düþünüyorum ve sensizliðimi.
Ölü sessizliðinde ortam.
Sýcak ve boðucu bir akþam.
Buharlaþýyor gibi,sanki bütün hissettiklerim.
Sanki,yýldýzlara doðru yükseliyor duygularým,
Senli hislerim !
Tek tek yakalayýp onlarý,
Ellerimle,mandallamak istiyorum yýldýzlara !
Ýstiyorum benim de olsun,
Ýçimdeki gökyüzümde,duygularýmdan Saman yolum !
Ve ortasýnda,ýþýl ýþýl parlayan sen,
En büyük çoban yýldýzým !
Ama,yorgun kollarým,uzanamýyor onlara.
Çakýr yýldýzlar altýnda uçuþan,senli duygularýma !
Bu sensiz ve sýcak akþamlar,
Hep yoruyor beni.
Düþünceler,acýmasýzca yargýlýyor !
Korkularým sorguluyor !
Ve gözlerim,bitmeyen özlemlerle,
Yýldýzlarýn arasýnda,sanki seni arýyor !
Aðustostan,boðucu ve sýcak bir akþam.
Seni düþünüyorum.
Gözlerimle izlerken,ateþ böceklerini,
Ve yaþatýyorum benliðimde,
Sensizken bile,sana olan sevgilerimi.
Uçuþurken etrafta,
Yeþil Neon’lu ateþ böcekleri,
Aydýnlanýrken onlarýn ýþýltýlarýyla,
Gecenin sakin,dingin ve karanlýk derinlikleri,
Senin silüetin beliriyor,sanki gözlerimin önünde,
Su gibi duru tenin ve endamýnýn eþsiz güzellikleri !
Baþýmý kaldýrýyor,yýldýzlarý seyrediyorum.
Gökyüzünün,sonsuz derinliklerinde yýldýzlar,
Panjurlar arasýndan,
Balkon diplerine iþaretleþen,
Sevgililer gibi bakýþýyorlar !
Sanki,birbirlerine göz kýrpýþtýrýyorlar !
ve sanki,içlerine beni çaðýrýyorlar !
Sýcak ve boðucu bir akþam.
Bozuk sesli bir enstrümanýn,
Akort ediliþi gibi,ötüyor kurbaðalar !
Pencere diplerinde sevgililerine,
Usanmadan,serenat yapan,
Çaresiz aþýklar gibi sanki,
Aðustos böcekleri !
Sanki,sen varmýþsýn gibi yanýmda,
Bu sýcak ve yalnýz,Aðustos akþamýnda,
Sessizlik,sükun ve
Hüzünler,yanýbaþýmda.
Kim bilir sen neredesin ?
Biliyormusun ki,ben ne hallerdeyim ?
Ayni gök kubbenin altýndayýz,
Ayni zaman diliminin sarmalýndayýz.
Sen,kim bilir kaçýncý uykularýn kýyýlarýnda !
Ben se;
Bu yýldýzlarýn altýnda,uykusuzluk girdaplarýnda !
Ayrý ayrý yalnýzlýklardayýz !
Asude bir ortam ve derin bir sessizliðe bürünmüþ civar,
Düþünüyorum...ve dalýyorum kendi içimde,enginlere.
Ne rüzgarýn sesi,ne de bir yaprak hýþýrtýsý var.
Bütün bunlar,gecenin dekorunu tamamlýyor !
Sanýyorum ki þu an,sadece yýldýzlar,
Ýçimden geçenleri ve düþündüklerimi,
Sana olan hasret ve özlemlerimi,onlar anlýyorlar !
Gecenin ilerleyen zaman diliminde,
Göz kapaklarým,gittikçe aðýrlaþýyor !
Ve sýcak gecenin üstüne,
Yavaþ yavaþ,bir perde gibi kapanýyor !
Her þey,siliniyor ruhumda,
Ne var sa belleðimde,
Aklýmýn kývrýmlarýnda.
Dalýyorum sanki,dipsiz derin bir uykuya !
Kalmýyor benliðimde hiç bir þey,
Ne yýldýzlar,
Ne kurbaða sesleri,
Ne Aðustos ve ateþ böcekleri,
Ve...ne de,SEN !
Yazýlýþ Tarihi: 1964-Gemlik
Tuðal KÖSEMEN
25.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.