Tebessümün gölgesi..!
Rüzgarýn tenime dokunuþu,
Göneþin karanlýklar ardýndan doðuþunu
Galata kulesinden izlemek,
Yedi tepeli þehrin sokaklarýnda sen demek.
Bir sandalla mavi denizin dalgalarýný aþýp kýz kulesine varmak,
Sonrasýnda bir özgürlük þarkýsýný taksim meydanýndan, istiklal caddesine dillendirmek.
Gök mavisi deðil, gözlerinin nurunda hiç olmak gibi delice fikirlerle, omurgalý devrimci duygularý halicin sularýna armaðan etmek...
Ve Can uðruna can koymak, can uðruna piyerloti de toprak olmak ne yüceliktir.
Sen kýrýk kanatlarý ile gök mavisine uçan bir þahin gördün mu? hayatýn zirvesine göðün en uç noktasýna kanatlanan.
Sen tanýr mýsýn o asaletli þahini.
Hani Uçurumdan kendini atan þahini
Evet evet, Tutsan ellerinin ayasýna sýðacak kadar küçük ama dünyalarý içine sýðdýran yüreði olaný..
Ýste can.
Tam onun gibi yaþamak için ölümüne var olan bir kalp.
Bakma öyle nemli gözlerle
Bak ten yorgun.
Asaletince asi ve yaþlý.
Hani boðazýn martýlarý muhabbetinde bu yürek, çýðlýk çýðlýða sevdalý..
Bak can sensizliðin olduðu sokaklarý viran þehirde, vicdanlar kör.
Acýlar boyumca, sana dedim ya ben bendeki sen..?
Ve sendeki sen için varým son nefese..
Hýþt sus
Býrak göz yaþlarýndaki mahsumiyet sevdam ve kefenim papatya renginde olsun.
Severken ve sevda uðruna ölüm ödüldür, yeter ki tebessümun gölgesi kabrim olsun.
Þiir Kamil üci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.