22 Temmuz 2015

Bu tarih senin aramýzdan ayrýldýðýn
canýmýn yandýðý tarih
hani sen hep derdin ya anne
ben ölünce sen aðlar mýsýn diye ?
sen öldün ya anne beni býraktýn ya
ben her gün aðlar oldum artýk
belki diyorum.Belki yine kalkýp gelirsin
yine beni her gün saat altýda uyandýrýrsýn
öpersin,içine çeke çeke koklarsýn
belki de yine bana bebek kokulu kýzým dersin
o gün gittiðimde elime küpeni verdiler
seni vermediler bana anne
sana öldü dediler inanmadým
þakadýr sandým ta ki seni o morgta görene kadar
bana yine son kez kýzým dedin
ben seni ararken bana seslendin
bulamadým göremedim seni annem
ben sana seslendim sen cevap vermedin
bekledim günlerce gelmedin
önceden olsa bir hafta kalýr gelirdin
seni görünce sevinirdim
þimdi sen yoksun
ama benim yine gözüm yollarda
belki...
belki dönersin
belki yine seni görünce sevinirim
boynuna sarýlýp
benim güzel annem derim
yine yanýna yatar saçlarýnla oynarým
sen gittin dönülmez yola
girdin artýk o kara topraða
Ama hala benim umudum var
her kapý çaldýðýnda geleceksin
sanýp kapýya koþar oldum artýk
seni sað beklerken
tabutun geldi evine annem
annen,kardeþin,canýn,ciðerin hep aðladý
tabutunu açtýlar seni gösterdiler son kez
seni o soðuk yere koymuþlardý
seni son kez öpüp kokladýðýmda
ilk defa cennet kokusunu hissettim
ilk defa sensiz,yalnýz kaldým o gün
meðer ne zormuþ annesizlik
meðer ne zormuþ
bir daha dönmeyeceðini bilmek
özlemek...

Sosyal Medyada Paylaşın: