Dile dönmüşüm
Dile dönmüþüm
Ýnsanlýða sýðmaz senin yaptýðýn
Aðaçta kuruyan dala dönmüþüm
Feryadýmý duymaz dostum dediðim
Yalanlý dolanlý dile dönmüþüm
Her dostum bildiðim düþmana döndü
Her vuslat dediðim gurbete döndü
Her insan dediðim ibrete döndü
Dostlu düþmanlý güne dönmüþüm
Aydýnlýktýr bu günlerin yarýný
Ferahlýktýr bu darlýðýn yarýný
Uzar gider bu gurbetin yolunu
Yabanlý boranlý güle dönmüþüm
Feryat ile mecnun döndü çöllere
Ferhat ile þirin döndü ellere
Aslý için kerem döndü sellere
Dumanlý ateþli küle dönmüþüm
Her kimi sevdimse hicraný verdi
Her kime güldümse figaný verdi
Bahar mevsiminde boraný verdi
Baharda yaðmurlu ele dönmüþüm
Ümidim kýrýldý artýk yarýndan
Yüreðim sýzladý aþkýn narýndan
Bir baktým gördüm ki bende aþkýndan
Sazýmda bam denen tele dönmüþüm
Her sevdada bin hicran verdi sevdiðim
Aðladým sýzladým güldü sevdiðim
Sonunda ecelim oldu sevdiðim
Ellerinde kuru güle dönmüþüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET CEMİL CÖMERT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.