Körpe meyve aðaçlarýnýn Köklerini kemiren Kýzýl örümcekti varlýðýn.
Her Tanrýdan yüz çevirdiðin bayramlarda Sökün ediyordu gözlerine þeytani vesvese Dilini bilmediðim þirret kandan salyalarýn Çirkefiyle ýslatýyordu sunaktaki kurbanlarý Senin için ritüelden ibaret bir ayindi hayat
Sýralý günahlarýnýn kýrbacýyla Þaha kalkýyordu dizinde uyuttuðun engerek Dipsiz Kara bir kovuða çekiyordu elmas süslü libas giyerek
Bunu ben söylemiyorum hikayen böyle Ýnsanlýktan muaf cehennemde Mürekkebi tuzlu þiirler yazdýkça kalemin Bir yüz görümlüðü icazet almýyor vicdani kýblen
Þimdi diyorum ki kuþansam ölümü Savursam varlýðý kan çýbaný haþerelere Ýzinsiz çözsem kördüðüm olmuþ açmazlarý Huzur bulur mu acaba münzevi hüzünlerim
Öpülesi alnýmdan öpsem kendimi Üzerime düþse yýllarca ötelediðim özlemlerim Eylemsiz korkularýmýn teri aksa sýrtýmdan Kendi içime devrilirmiyim asýrlýk çýnar gibi
Dinle bak þerha þerha Tiz bir ilahi þimdi ah’larým Az kaldý azlarýmýn çoðalmasýna Hele bir ayaða kalksýn yere düþmüþ doðrularým Ýþte o zaman Son repliðini ben yazacaðým bu klasik romanýn
Dilek USTA Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek USTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.