bir kadının kaçak hikayesi.

felsefe yapan bir kadýn vardý bir zamanlar
aðzýnda dolaþtýrdýðý üç beþ kelime ile
ideal bir hayatýn resmini çiziyordu.
ve bu resmin içine sýðdýrdýðý
ütopik bir mutlulukla
çevresine þuh bir kadýnýn
nasýl olmasý gerektiðini
kaçak bakýþlarýyla gösteriyordu.

kaçak bakýþlar diyorum çünkü
kendine döndüðü zaman
asýl kendisi oluyordu.
neyse..

bir gün evine gittim apansýz
salaþ bir meyhaneyle karþýlaþtým sanki
kýrýk dökük þiþeler
etrafta darmadaðýnýktý.
sonra iki adým ötedeki hole girince
bir masanýn altýnda
kýskývrak topak bir hamur gibi
kendine sokulduðunu gördüm.

yüzünden düþen bin parçaydý
sanki o yaldýz saçan yüzü kaybolmuþtu
ve benim gördüðüm acaba
o muydu dediydim kendime.
bir an durakladým
ve sonra yüzündeki kaçamak bakýþlardan
o olduðunu anladým.

ne oldu dedim
neden yüzün gülmüyor dedim
neden insanlara baktýðýn gibi
kendine bakmýyorsun?
yüzü salça gibi oluvermiþti
damdan düþer gibi baþýna inen
bu sorular karþýsýnda.
kýsa bir iç geçirdi
aldýðý nefesi hissedebiliyordum
ve ne söyleyeceðini
çok merak ediyordum.
birini seviyorum dedi
ojesi daðýlmýþ dudaklarýnýn arasýndan.

ve sonra saðanak yaðmurlar gibi dökülürken
bar bar baðýrýyordu
neden ona söylemedim
neden hep güleç yüzümün içine sakladým derken
meselenin ne olduðunu anlamýþtým
ve doðrusu ona çok acýmýþtým.

þimdi diyorum da
saklamanýn bir anlamý var mý
içimize sýkýþtýrýp
ruhumuzu darmadaðýn etmenin
hiçbir anlamý yok.
çünkü biz baþkasýný deðil
kendimizi aldatýyoruz.

bu kadýnýn da yaptýðý buydu
baþkasýna gülerken
kendine hep aðlýyordu.
o günden sonra
onu neþeli görmedim.
ne oldu bilmiyorum ama
çok uzak bir kente yerleþtiðini
sonradan öðrendim..

3 aðustos.
Sosyal Medyada Paylaşın: