Zamaný geçmiþ ,
Ve bozulmuþ bir aðýzdan dökülen
Bir “keþke” gibiydi ,
Gidiþinden arda kalanlar
Sen gidince,
Bi bedene iki kalp sýðmadý
Yarýmýz yaramýzda kaldý,
Diðer yarým ise uçup gitti göðüs kafesimden
Þimdi,
Hiçliklerime vuran serin sularda
Boðuluyorum anýlarým vurdukça yüzüme
Sen gidince,
Baktýkça battý güneþ
Son kelimelerde firar etti limandan,
Bir “gitme” yi bile çok gördü bize zaman
Þimdi bin piþmanlýk akýyor kalemimden
Beni sen yapan tüm zamanlarda,
Yaþayýp ölümü beklemek
En büyük ýstýrap bu olsa gerek.