“Her yaðmur korkar aslýnda biraz
kör kadýnlardan
ve çýkmaz sokaklardan…”
Lelia !
Yaðmur yaðýyordu sen gelirken
sakin ve dingin
Þimdi giderken gözlerimden
yine yaðmur
telaþlý ve tedirgin
Vedayý erteleme boþu boþuna
Ebabiller gökyüzü karanlýkken çýkmaz sokaða
Lelia !
Yaðmur vakitleri caným çekerdi de seni
elinde boya kalemleri
çýkar gelirdin
Çizgisiz kaðýtlara çizerdim boylu boyunca
“Dudaklarýmý kýrmýzý çiz” derdin
Nedenini sorunca
“Dudaklarýn “ derdin
“dudaklarýmý sobelediðinde
kýrmýzý görmeyi seviyorum üstlerinde”
Ah sen !
Yaðmurdan hýzlý soyunmak için
nasýl da acele ederdin
O muydu derdin
beni mi isterdin bilemezdim
Belki bu yüzden
damlalarýn gözü önünde
teninin kokusunu içime çekemedim
Lelia !
Her yaðmurda
saçak altlarýndan yürüyen çocukluðum
gelirdi de aklýma
gülümserdim
Sen onunla seviþtiðimi söyleyip kýskanýr
þiirlerin içine saklanýrdýn
Gamzelerimdeki damlalar küserdi
yine kapattýn diye gözlerindeki perdeyi
Sen ben ve yaðmur
bir türlü paylaþamadýk ayný kaderi
Lelia !
“Dilenciler doldurur” derdin hep
“ceplerine yaðmurlarý”
Yanýlýyordun
Dilenciler hep açtý açýktaydý
Ne zamanlarý ne arzularý vardý
Aþýklar doldururdu ve çocuklar
ki elalem ne der
bir tek onlar aldýrmazlar
Hiç “benim için yaðmur biriktir “ demedin
Yine de senden gizli biriktirdim
Hepsi gözlerimin önünde yitip gittiler
ve isimsiz gömüldüler
Lelia !
Aþk biraz da büyütmektir ya birbirini
Bir elimiz yaðmurda olmalý demiþtim
Diðeriyle de tutmalýydýk topraðýn rahmini
Görmedin
Þimdi ne çalakalem mektuplar
ne alelacele edilmiþ dualar
temizleyemez ismini
Yaðmurlar bitti…
Özgür SARAÇ (Râzý)
08/08/2015Denizli