Aşkın İtibarsız sözleri
Biliyorsun her sözünde
bir hikmet olmasa da þeyhlerin
Tanrý katýnda hakkýný ödeyemeyiz
aþk denilen nesnenin
o zaman kim hangi yolun yolcusuysa
hakkýný vermeli öptüðü eteklerin
bana hayrý yok bildim
ne Ayýn ne Güneþin
bu dergahlar hep ölümlüler için
karanlýkta kimsesiz bir çocuk gibi
göðsüne bastýrdýðýn baþýmýn
hatýrýna sevdim seni þu nazenin gözün ve kaþýn
ama öyküsünü giden
baþka bir kadýndan almýþtýr bu dil
sustuðu yerden gülün
suyu içtiði yerden karýncanýn
yýkýlýveren lahitler gibi bakýyorsun gözlerime
la ilahe illallah aþk var
aðulanmýþtýr balýmýz ne çare
kraliçesi olsan da arýlarýn
her gönül kendi sözünün ölümüdür
biz yazdýklarýmýzý yaþarýz
korkulu rüyalarýn hakikat denilen canavarlarýyla
eskitiriz ömrümüzü dudaklarýnda evladýn
çölde susuz gölde uykusuz
kimsesizliðimizle bu acunda yalnýz
sözü söze ularýz
aðýr bir ceset kesif bir koku ve þehrin
orta yerinde incinmiþ bir nota huzursuzluðuyla
gecenin yüzüne dem tuttuðumuz
kamýþý yakan nefesi nefesi yakan Hu’yu
aklýmdan çýkardýðým yâre verdim
yâri en derin yerinden yaralayýp ele
eli terliyor diye tutamadýklarýmýza kadar
þimdi içimden geçen en son yolcudur
durdurulamaz ölüm fikri
mezarlýklarda susmalar türküsünün
de bakalým selvi boylu ayrýlýðýný kim yarattý pirim
üzengilere takýlýp giden doru atlarýn
aklýndan çýkartýp attým sizi
rüzgarlarla gelen hüznümün koynuna koydum
sarýlýr uyursunuz geçmiþ ile geleceðe
iki bayram arasý gümüþ siniler tuttum
hayat mý olsa olsa tadýný sudan alan rüyalardýr
genzimde hep bir leblebi tozu
bakýyorsun ama görmüyorsun bildim
bildim Kerbelasýsýn sen ömrümün
o halde yüreðinde bir eðrilik olmalý senin
zamana kaykýlmýþ küçük sevimli çaresizliklerinden artýk kurtul
diye diye dolandým durdum narýnda kalemin
ama efendim bu gece kalbini kýrdým sevdiðimin
o kuyuyu ben kazdým o Ay’ý ben çaldým gökte
kimseler duymadan çatý katýnda efsunlu kelimelerin
aþka tutulmuþ þah damarýný kestim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.