Hüzünlü þarkýlar mýydý bu gece kapýmý çalan Ben yokken onlara kim ev sahipliði yaptý Umutsuzluðun koynunda bendim uykuya dalan Beni oradan kim çekip çýkarmaya çalýþtý
Hiç dinmez mi acaba gönlümde yanan bu ateþ Ya sen söndür bu ateþi ya da sonsuza kadar yansýn Geceler zifiri karanlýkken aldý içine beni bir kafes Çýðlýklarýmla bebekler, uyuyan güzeller uyansýn
Çýðlýklarýmý hiç duymadýn mý, boðulmadýn mý onlarla Gözyaþlarým hiç mi ýslatamadý o taþ baðlayan yüreðini Sensiz günler, geceler, mutluluk haramken bana Sen nasýl bir anda sevince boðdun kendini
Ya hiç gelmeseydin benim sancýlý hayatýma Ya da öyle bir anda çýkýp gitmeseydin Bir daha beni gördüðünde acýyan gözlerle bakma Ben en zor zamanlarýmda sadece seni sevmiþtim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melek Şenel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.