Bakýyorum sana! Ne zaman görsem, baþýn ellerinin arasýnda devamlý düþünüyorsun Biliyorum, dizlerinin önüne oturtmuþsun geçmiþini Hem kýzýyorsun, hem keþkelerini sorguluyorsun. Sorgulasan ne fayda, keþkelerini! Telefisi yok’ ki geçmiþinin, ölümden baþka.
Kabul etmelisin yazgýný; Hata sende deðil, çekmen gereken kaderinde yazgýnda. Kim deðiþtirebilmiþ’ ki, yazgýsýný sen deðiþtirecektin zamanýnda Geçmiþinde uðraþýp durmuþ olsanda! Güzellerini gör yaþadýklarýndan, sen kötülerini býrak’da.
Ey fani unutma. Huzur, haline Þükretmekten geçerdir. Geçmiþinden ders alacaksýn, geleceðine öyle yön vereceksin Yoksa! Bu kara, kara düþüncelerin acýmaz sana. Ýnan seni, canýndan bezdirirdir.
Hayat bir yoldur. Bu yolun iniþi de vardýr çýkýþý taþý tozu topraðýda Ve! Yorulduðunda su içeceðin, pýnarlarý’da Bazen taþ batar ayaðýna, bazen toz yutarsýn hayatýn yolunda
Ey, fani! Sen yorulup susadýðýnda! Ýçtiðin sulara, þükrediyorsun’da Neden þükretmiyorsun, hayatýn tozuna topraðýna.
Ey fani! Gülünü seven dikenine katlanýr, düþünme kara, kara Geçmiþteki güzel günlerini düþün, Yaþadýðýn her þey, çünkü daha doðmadan yazýlmýþtýr alnýna. Þükret; Kahr etme, yazgýna.
06 Aðustos 2015-08-06 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.