Kalemden Dökülen Manalar

Dalar gider gözlerin boþlukta bir noktaya,
Ürkütmez kirpiðini beyni yoran düþünce,
Dilinde içli gazel dokundurur makta-ya,
Dökülen kelimeler þiire dönüþünce.


Sanki içini okur gökyüzünde yýldýzlar,
Eþlik edercesine uzaktan gözlerine,
Þimþeklere saklanan hep parlayan bal kýzlar,
Ýlham kaynaðý olur dökülen sözlerine.


Çaresizliði dokur adeta kilim gibi,
Dermansýz derdi ile savaþsa neye yarar,
Çukurun içindeyken görünmez olur dibi,
Döküldükçe manalar elbet vermeli karar.


Yüreðinin sesini dinledikçe uslanýr,
Ýpin ucunu salmaz ilmeðe düðüm atar,
Sanki ýlýk yaðmurda inadýna ýslanýr,
Ýmalý sözlerine yazdýkça mana katar.


Yalnýzlýkta da olsa kaleminden güç alýr,
Dertleþerek konuþur cevap vermese bile,
Bilir ki yazdýklarý akýllarda hep kalýr,
Döküldükçe gerçekler dokunacaktýr dile.


Nesrin Önem Demir
01 08 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: