seni sevdikten sonra kendime rastlayamadým göðüs kafesimin çatlaklarýndan karanlýk sýzýyor içeri anlýyorsun deðil mi Bir samuray gibi dövüþüyorum yokluðunla oysa çatlayan göðüs kafesimden girmeliydin yüreðime ruhum çarþaf gibi sarmalýydý bedenini
sensizlik günden güne büyüyor, baþka da hiç bir þey deðiþmiyor her þey çok açýk, kendime bir daha rastlamayacaðýmý biliyorum aynadan baksam yüzüme seni görüyorum ama yüreðim geberiyor sensizlikten söyler misin birbirimizden bir aþk yaratmak çok mu zordu... Sosyal Medyada Paylaşın:
erhan güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.