TEFE KOYDULAR DÜŞLERİMİ...

Ayrýmcý düþlerimin hiçbir varsayýmý
Yoktu aslýnda.
Yok’ luðunla yoðrulduðum
Ýlk günden beri
Ve gizil arzularýn tek temsilcisi.
Belki kýrýlgan belki sýra dýþý,
Olmazýn olurunda akýtýlan
Ne çok gözyaþý.

Ýmgelerin de bir sýnýrý yoktu aslýnda:
Ne bir tahakküm ne tek bir eda
Arda kalan
Belki de varlýðýndý
Gözümde büyüttüðüm
Bir o kadar devinimin hezeyaný.
Görmediðim yüzünde dolaþtý ellerim
Bakir düþlerin,
Kenetlenmiþ ýssýzlýðýnda
Ketum güllerin.
Yol baþýnda nöbet tutan
Bir garip kumru kadar
Özleminde diðer yarýmýn.

Bir sandalyenin kýrýk ayaðý belki de
Üzerine oturup da göðsümü geremediðim
Uzun uzun.
Ve o uzun gecelerin deviniminde
Gördüðüm hayaletler
Çaðýrýrken adýmý ulu orta.
Serpiþtirdiðim tohumlar
Son bir yordamla
Es geçtiðim son söylence.
Aþk pazarýnda,
Küfelerde gizli aslýnda
Ramak kalmýþken mutlu sona.

Tefe koydular düþlerimi
Sirk cambazlarý.
Yetim düþlerim çalýndý
Her gün batýmýnda.
Çingene çocuklarý
Aðýzlarýnda sakýzlarý
Gülerken gevrek gevrek.

Bakir ruhlarýn engebelerinde
Vücut bulmaktý aslýnda tüm gayem
Ve uzanmak sessizce
Hatta sere serpe kollarýna bulutlarýn.
Gömdüðüm günden beri
Yaktýðým aðýtlar hak getire,
Ýlk ve son laneti aþkýn
Olsa da her þey fazlasýyla beyhude.
Saklý ah’ým en derinde,
Güle güle, demek kadar
Aðýr gelse de söylencenin külfeti.

Sosyal Medyada Paylaşın: