HEP YARIM KALMIŞTI BİRŞEYLER
Ortasýnda kalmýþtým yaþamýn,
Her þeyin tam da ortasýnda,
Ayaklarýmýn altýnda,
Kýldan ince,
Kýlýçtan keskin bir köprü…
Önümde,
Ne olacaðýný bilemediðim,
Ýlerisini bile göremediðim alacakaranlýk…
Ardýmda,
Yaþayamadýklarýma dökülen,
Gözyaþlarýmýn karýþtýðý azgýn sular…
Umutla bir ýþýk arýyorum önümde,
Hayal, meyal yüzler peydahlanýyor.
Bir ara,
Sevdiceðimin yüzü geçiyor ellerimin arasýndan,
O da uzatýyor ellerini,
Ne çare ki boþa uzanýyoruz.
Yarým yamalak, biraz da silik,
Yarýsý özlemle, hasretle kavrulmuþ,
Bir yaþama doðru…
Hep yarým kalmýþtý bir þeyler!
Yaban çiçekleri gibi,
Kendi kendine büyüyen oðlumun yüzünü seçiyorum,
Maðrur bakýþlarýnýn altýnda,
Gözyaþlarýnýn ýslattýðý kirpiklerini silmeye çalýþan oðlumun…
Tam da karþýmda,
Nazenin bakýþlarýný unutamadýðým,
Kýzým var.
Oysa,
Ne çok umutlanmýþtým doðduðunda,
Hele birde minicik parmaklarýyla yüzüme uzandýðý o anki heyecaným.
O doðmadan baþlamýþtý benim hasretim…
Kýz çocuklarýnýn bebekliðine merak,
Ellerimi onlarýn ellerine uzattýðým,
Ellerim vardý benim…
Hep yarým kalmýþtý bir þeyler!
Bir anda çekmiþti o hain rüzgar,
Sarýp sarmalamýþtý beni,
Alýp götürmüþtü,
Karanlýk ýssýz, sonsuz sulara,
Sular denizlere, denizler okyanuslara…
Ýnançlarým da vardý dünyamda,
Ardýmda,
Ýstenmeyenlerin yaþandýðý,
Düþman baþýna dedirtecek,
Yaratanýn kulundan beklemediði,
Ýsyanlar denizi…
Önümde,
Eteklerine defalarca kapandýðým,
Hep ümitle uzattýðým ellerimi,
Doldurmasýný beklediðim,
Umutlarýmýn da yaratýcýsý…
Hep yarým kalmýþtý bir þeyler!
Yaþamýn ekþimik yüzüydü,
Aklýma geldikçe lanet okuduðum.
Bu acýyý çekmeyi hak etmemiþtim ki ben.
Ya da,
Bu keþmekeþlik bir cezamýydý bana…
Yeter, yeter artýk dediðim anlarýmda,
Þiirlerimin mýsralarýna da sýðýndým.
Of,of,
Dinmiyor dostlar,
Kapanmýyor bu yaralar…
Ben kuluna bu ceza niye?
Neydi benim büyük günahým?
Bir türlü anlayamadým,
Anlataný da aradým kapkara gecelerde,
Çilingir sofralarýnda aradým,
Ama,
Ne kadehlerdeki mey dost oldu bana,
Ne de karanlýk yalnýz gecelerim…
Sadece yýldýzlar þahit oldu,
Ay þahit oldu sulu sepken gözyaþlarýma…
Hep yarým kalmýþtý bir þeyler!
Kalýn bir çizgi de çekmiþtim,
Duygularýmýn tam ortasýna.
Ýçimi acýtma pahasýna ve,
Kimsenin silmesini istemediðim…
Hep bir yanýnda durmuþtum,
Öte yana geçmeye cesaretimde yoktu benim.
Yaþam denilen þey,
Karýþýk bir yolmuþ meðer,
Sarhoþun bir o yana, bir bu yana yýkýlmasý gibi,
Çizginin bazen bu tarafýnda,
Bazen de öte tarafýnda gezilesi…
Hep yarým kalmýþtý bir þeyler!
Yedi goncalý gül dalý gibiydim.
Her bir goncasýnda iç burkan,
Boðaza ilmik ilmik dizilen,
Taptaze duygular taþýyan…
Ya þimdi,
Sevmekten bile korkar oldum ben,
Taþa kesti yüreðim.
Hani,
Kessen kan damlamaz derler ya,
O türden iþte…
Yine yarým kalmýþtý bir þeyler!
Bir denizcinin yaþamýnda,
Artýk hep yarým kalacaktý bir þeyler!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.