RÜYAMDA SEN

Elinde mavi tahta bir kutu,
Yüzünde hayatýn yaþanasý mutluluðu,
Gözlerinde olmazlarýn çaresiz imkansýzlýðý ile,
Sessizce adýmladýk seninle, sahildeki yolu…

Baþýný umutsuzca yaslamýþtýn omzuma,
Ellerini ellerimde hissediyordum.
Parmaklarýn parmaklarýmýn arasýna kenetlenmiþti.
Nefes almýyordum…

Bakmýyordum özlediðim gözlerine.
Konuþmazdým, konuþamazdým da zaten.
Konuþulmazdý bu mutluluðun üzerine.
Dolaþtýk kuytu sokaklarda öylece…

Mavi entarili bir çingenenin evine girdik.
Uzattýn mavi tahta kutuyu,
Açtýrmadýn benim yanýmda,
Ne vardý o, tahta kutuda, göstermedin…

Söylemedin ve konuþturmadýn beni,
Kaçýrdýn ikimizi de koþarcasýna o evden…
Hayatýmýzýn gerçek yüzüydü sinsice sýrýtan,
Acýmasýzca kavuruyordu içimizdeki yangýnlar…

Gözlerimde bir bakýþtýn sen,
Ellerimde sýcaklýðýnla yanan ellerin vardý.
Çok susamýþtým sevgine birtanem,
Alacakaranlýk gündüzlerimde hep sen vardýn…

Ve yaþam sebebimdin sen benim,
Sen-kolik olmuþtum ben,
Hep boþ olmalýydý sokaklar sen varken.
Dolaþýyorduk öylece, umutsuz ve çaresiz…

Aniden çýktý karþýmýza,
Mavi entarili Çingene,
Elinde yine o, mavi tahta kutu,
Gözlerim gözlerinde asýlý kalmýþtý…

Bilemezdim kapaðýn altýndaki mutsuzluðu,
Yenik düþmüþtü sevgim beynimin yorgunluðuna,
Dursun istiyordum yaþam, akmasýn sular,
Uzattý ellerini çingene, aldým mavi tahta kutuyu…

Bir kuþ olsaydým da, alsaydým seni kanatlarýma,
Yalnýz ikimiz olsaydýk, silseydik yaþanmýþlarý,
Çingenenin hiç suçu yoktu, birtanem,
Sabah güneþinin ilk ýþýklarýydý seni benden alan…

Willhelmshaven / 16.10.2008
Tamer KUTLU
Sosyal Medyada Paylaşın: