Bir gece,
Ay ýþýðýnda,
Bak denizin çok uzaklarýna.
Sarýverir ýlýk rüzgarlar,
Alýr götürürler seni.
Ýçine oturur isyanlar,
Derinlerden haykýrmak istersin,
Fýrtýnalar koparýr yüreðinde duygularýn,
Karanlýklar çare olmaz özlemlerine.
Birden,
Kýzýl bulutlarýn sarmaladýðý,
Akþam baþlangýçlarýnda,
Kayboldum dediðin bir anda,
Yosun parlaklýðýnda gülümseme ile,
Çýkar bir denizkýzý,
Sorar,
Ýçelim mi bir fincan kahve?
Nasýl olmaz dersin?
Ýçmezsen,
Karanlýklarýn koyuluðu saracak her yaný.
Ýçsen,
Kaybolur mu bu denizkýzý?
Rüyamý bu Rabbim?
Hasretle yoðurmuþsun sanki hamurumu.
Dindirmiyor özlemlerimi hiçbir þey,
Hep yeniden baþlýyor bekleyiþlerim…
23-11-2006 / ÝNGÝLTERE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.