../
Dudaklarýmý, kulaklarýma taþýyan esmer gülüþlerim var ya
Hep masumdu onlar
Bu yüzden yüreðimi yüzüme astým...
Þehrin orta yerinde
Yürek heybesinde kalan umut kýrýntýlarýyla
Günlerce maviyi bekledi kadýn
Baþýný kaldýrýp engin göðe iç çekerek baktý
Bulutlara, güneþe selam verdi
Unutmuþtu koca kalabalýðýn içinde bir nokta olduðunu
Düþündü her þeyden uzak bir yerde yaþamak varken
Ne den bu kalabalýk þehir
Herkes yabancý
Herkes koþarken unutmuþ kendini
Yaný baþýnda bir kediye iliþti gözü
Ah! be kimsesizim
Bu çoðul yalnýzlýkta sende, ben kadar sahipsiz ve kimsesizsin
Torbasýný yokladý hani boðazýna düðümlenen simidinden kalmýþ mýydý acep?
Ama yoktu!
Kendi çaresizliðini ve içindeki çýkmazý býrakýp hayvancýða sokuldu
Derinden seslendi
Yavaþça elini uzatýp dokundu
Ah! be kediciðim sen kadar bile olmadým
Sen kadar sevenim olmadý...
Sonra kendi kendine konuþmaya baþladý.
Kime caným dediysem canýmý aldý
Aðzýmý açtýðýmda sanki düþman ordusu hücuma hazýrdý
Her sözüm silah oldu, dönüp beni vurdu
Kurduðum her cümlede ona seslendim
Ama o bana, hem saðýr
Hem de dilsizdi
Çok mu garip bir insaným
Oysa; tek suçum sevmek, güvenmekti...
Hadi var git bee kimseler anlamadý
Sen nasýl anlayacaksýn ki þu garip halimi?
Þimdi usulca yaylan
Söyletme beni deli deli
Hani maviyi görürsen
Ona bekleyeni olduðunu söyle
Bir zahmet bulsun beni...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.