Üzülüyorum
Alýp baþýmý bir yere giderek,
Dalýp derinlere düþünüyorum.
Geleceði çok karanlýk görerek,
Doðan çocuklara üzülüyorum.
Bu dünya haline müteessirim,
Asýl insana en çok eleþtirim,
Dikili binalar heryere hakim,
Yok olan doðaya üzülüyorum.
Ne yazýk ki üzülmek fayda etmez,
Ýblise bir meleðin gücü yetmez,
Nankör insanoðlunun hýrsý bitmez,
Bozulmuþ insana üzülüyorum.
Vicdan neden böyle oldukça hassas,
Bu benim halim,çoðu vurdumduymaz.
Feryat etsende kimse umursamaz,
Görünce bunlarý üzülüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.