Bir çað, hayale bürünüyor; yok oluyor. Kim bilir? hangi mevsime kadar buz tutacak hakikat. Söylenir mi ki? içimizden kopup gelen þarkýlar yeniden.
Bir hüzün-ü alem ki dört tarafý keder. Ýnsan olan insan neyler. Göz yaþlarýma sor þu hal-i buhraný korkular hep ayný, Ne vakit yeniden yanar þu suskun meþaleler
Sosyal Medyada Paylaşın:
utku618 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.