BİR ACI HİKÂYE
Dostlarým geçenlerde huzur evine gittim
Hüzünlüydü bir amca derdi ne merak ettim
Birkaç kiþiye sordum ’o hep böyledir’ dedi
Daha da meraklandým acaba derdi neydi?
Önce halini sordum sonra çöktüm yanýna
Rast gelmiþtim demek ki en duygusal anýna
Baþladý anlatmaya hayat hikâyesini
Okuyunca anlarýz yaþamýn gayesini...
’Ne gelmeye mecalim ne gitmeye takat var
Bir tek þu seccademin ön yüzünde þevkat var’
Böyle diyordu iþte böyle diyordu amcam
Hayat yýprattý bizi , öyle diyordu amcam
"Huzur evi niye var?" diye atmýþ babayý
O evlât ki unutmuþ gece yanan sobayý..
Bir baba beþ evlâda usanmadan bakarmýþ
Yaþlanýrsa o baba evlâtlarý býkarmýþ
O baba ki her gece üstlerini örterdi.
Bu vefakâr babaya o çocuklar ne verdi?
Ne çileler çekmiþti oysa ki garip baba
Þimdi ciðerlerini yakar yaktýðý soba...
On yýl önce karýsý dünyadan göçüp gitmiþ.
Hayattaki son baðý en son umudu yitmiþ.
Kimisi mühendismiþ kimisi doktor olmuþ,
Unutmuþlar babayý zevk-i sefaya dalmýþ...
Kimi hayýrsevermiþ bayramlarda gelirmiþ,
Yanýnda on dakika otururmuþ , kalýrmýþ,
Kimisinden dört yýldýr hiç haber alamamýþ
Ýþte o günden beri bu amcam gülememiþ...
Masmavi gözlerinde bir kaç damla yaþ vardý.
O anlattý içimde sanki bir savaþ vardý.
Bir acý hikâyenin son kesit filmiydi bu.
Babanýn imtihaný evlâdýn zulmüydü bu...
Ertuðrul Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ertuğrul Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.