içimin mavi þehirlerden sesleniyorum sana sokaðý özgürlük çocuklarýyla dolan ecelin topraðýnda dahi gölgelenmediði buðday baþaklarýndan ve döþünde tuzlu nehirler doðuran kadýnlýk hayallerimden ah bir öpsen inan ki dirilir rüyan papuçlarýmda bayram sabahýndan kalma bir seher telaþý ayaklarým yaþlý bir tarihin aþk köprüsü samanlýklara dökülür körpecik sevinçlerim bebeksi rengimizle yaþarýz biz penceresinde sardunya kokan cumbalý evlerin isli bacalarýndan serpilmiþ gelinlik kýzlarýn kýzýl fistanlarýndan sesleniyorum ölümsüzlük geçer buralardan selamet güzeldir benim içimde benim içimde ahiret ve dünya umduðum kadar uzun olur geçmiþin gölgeleri ve umursamadýðým kadar çok fazla yýðýnla acý birikiriz falcý kadýnlarýn zýlgýt sesinde düþünürüm umutlu ve üzünçlü böyle yaþarým parmaklarýmda boy veren sýzýlý gülüþlerin kucaðýnda "yaþamak" demiþti okuduðum bir kutsal kitapta emir sahibi "sonunun ne olacaðýný bilmeden yaþamak" iyiliðine senin demiþti evet annemin sesinden koptuðumdan beri bilmiyorum sadece ne olacaðýný biliyorum yaþamak eyy sevildiðim soluklarýnýn titrediði her tarihte yaþamak baðdaþ kuruyorum bazen ruhumun sana koþan en salaþ uykularýnda boynu bükülüyor cennetimde bekleyen kuþlarýn bana ölüm yok buralarda dersem tükenir nefesim fesleðen kokulu yaðmurlarý kurur gözlerimin ben gözlerime inat yeminlerime sýðýnýrým illa güneþe topraða denize sýðýnýrým þahlanýrým belki az sonra köpürmüþ ömrümün dar sokaklarý ayaklarýndan üþümüþ serçelerim ötüþür dil baðýmýn kökünde bir "aþk" desem ýsýnýr yüreciðim ahhh yüzümün mihrap makamý neredesin
sana hiç tanýmadýðýn memleketler getiriyorum avucumda dikenli kuþ saraylarý büyüttüðüm yeminli dudaklarýmýn bereketli sýcaðýnda uyanan dualý bulutlarýmýn küskün renklerinde boy veren tomurcuklanmýþ yaðmur yuvalarýndaki mutlu evlerden göðsümde titreyen kum saatlerinden sesleniyorum sana yeniden ve parmaklarýmdan dökülen geceler boyunca severim seni ben bir an kaldýrýrým yüzümü bulacakmýþýz gibi birbirimizi sanki göklerde salýnan suskun bir kýyamet var heybetinden kirpiklerimin çatladýðý yaralarýmdan üreyen kefenli deniz kýzlarý yürüyor göz kapaklarýmda uyuyan sevda köprüm de ellerini ver titreyen ellerime yalvarýrým unut benim aþklý sabahlarýmý koy önüme aðzýnda barýndýrdýðýn bütün ömrümü ve ardýna bakmadan git hissediyorum dökülecekmiþ gibi baþýma yýðýnla ceset sensizlik bir kýyam-et
gittin mi heyhat
gözlerini unuttum kalbimin kuyusunda dudaðýmda kahve lekesi
aðlamak ister o vakit aðzým bulamam artýk bizi silinmiþtir kutsal kitabým
"innellahemeassabirin"
my
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.