Elbet Doğacak Güneş
Karanlýk bastýrýrken ruhun derinliðine
Sýkýntý çöktükçe nefes daralýr
Sarmýþ etrafý ýssýz sessizlik
Cýrcýr böcekleri kulakta výzýldarken
Derinleþir kederler azan yaralar gibi
Sabaha saatler var vakit geçmez olurken
Bulutlara saklanan, elbet doðacak güneþ
Dil konuþmaz gücenmiþ sebebini bilmeden
Yarýnlara saklanmýþ umut ýþýðý bile
Çaresizlik diz boyu aþamaz engelleri
Bekler durur yine de bir kýpýrtý sesini
Ürpertici karanlýk geceye maruz kalmýþ
Sabah olmak bilmezken geçmiyor ki zaman
Umutlarla birlikte, elbet doðacak güneþ
Sanki koskoca ömür bir geceye sýðýþmýþ
Gözlerin kapaklarý yorgunluktan sýzlarken
Göz önünden teker teker geçer anýlar
Durdurmak mümkün deðil sonu gelmezken
Kirpikleri baktýkça canýný yakar olmuþ
Sabaha kadar gitmez sanki kal dermiþ gibi
Unutturmuþ olarak, elbet doðacak güneþ
Teselli ararken daha baktýkça batar çukura
Dört gözle bekledikçe gecenin bitmesini
Dayanma gücünü tüketen bedenle
Uykuya hasret kalan gözlerle
Ýçinde biriken söyleyemediði sözlerle
Çýðlýklarý duyulmayan imalar da saklanan
Sabahla sevindirip, elbet doðacak güneþ
Nesrin Önem Demir
23. 07. 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.