‘Sur/uçta kalleþ bir devriliþti ölüm. Dil kendi çukuruna düþtü, insan etini yine puþt’lar bölüþtü’…Saygýyla…
Öfkeli yankýlarýn terli kelepçesinde k/an Kükreyen dillerin koynunda Azrail ýslýðý Kendi türkülerini söyler iken insanlar Bir can/i çeker pimi, parçalanýr kuþlar
O saðanak öfkelerin koynuna girmiþ ölüm Esrik bir þaþkýnlýk b/akýþý son kez yüzlerde Bir daha duyamayacak þarkýlarý o çocuklar Aþkýn türküleri olmayacak yanýk dillerinde
Çýkýp kabuðumdan haykýrsam aymazlýklara Kurþunlar yaðdýrsam yedi düvelin atlýlarýna Daðlara sürsem bin yýllýk puþt suskunluðumu Parçalanmýþ tüm bedenlere haykýrýlar sunsam