GÜNE UYANDI İNSANOĞLU...

Karýþmýþ maziye, yetileri kaybolmuþ insanoðlu…
Bu muydu mizacýnýn tek öngörüsü
Solurken ölümü
Taþ kalbinin kýrýntýlarýnda
Göðüs çeperinin ardýnda
Neler mi saklýydý?
Sormam, soramam
Korkarým Allah’tan:
Ýnkâr edemediðim ne ise
Suç bildiðim ya da günah
Ne miydi dileðim?

Hükmü eriþilmez iken güne
Þu tahakküm gücünün
Ne çok safsata gerçek bellediðin…
Suçu neydi þu sübyanýn,
Ölüm müydü tek tecelli
Durduk yerde?
Somut aslýnda tüm olup biten
Görmezden geldiðin neyin nesiydi de
Dilinde nedir bu öfke,
Nedir bu sitem?

Günler yaðmur oldu,
Taþtý gökyüzü.
Ölüm mekân oldu
Ýstifledi masumiyeti.
Irgat ellerde suç oldu yaþamak
Yaþayýp da erememek yeni güne,
Gün bildiðin asla gelmeyecek olan
Ölüme endeksli, rayicine adýný
Telaffuz dahi edemediðim
O muðlâk döngüye.

Sona hibeli, var olmamýþ bir boyutun
O soyut tecellicisinde,
Takriben bir asýr önce:
Doðumunu müjdelerken melekler masumiyetin,
Bir adým ötede nefret ile yoðrulmuþ
Varlýðý ile Azrail nöbette.

Güne uyandý insanoðlu,
Solurken hayatý;
Ýs kokan, sevgi yüklü bulutlarýn
Altýnda kavuþmayý diledi sadece
Dünden mütevellit anlarýn
Silik izleðinde,
Ne geçmiþten mükellefti
Ne de ölümden.
Rabýtasý soluk bir gölgeydi aslýnda
Tüm olup biten.

Pervasýzdý çoðu,
Temkinli belki de,
Ramak kalmýþken ümide
Çalýndý hayatlar
Bir kova gözyaþý eþlik ederken
Silik üç beþ kelime
Mürekkebin lekesi olsaydý keþke
Üstüne baþýna bulaþan.
Kandý oysa ve çamur
Pürü pak vicdanlarýn yalýtýlmýþ
Her bir karesinde
Ýzler taþýrken gencecik ruhlarýn
Kaybolduðu o karanlýk tünelde.

Riayet edilesi tüm kurallar
Çýkmýþtý bir kez rayýndan.
Sevgi de suçluydu merhamet de
Yol bilmiþ iken ümidi.
Kerelerle damýtýldý süreç,
Ve suçlandý her seferinde.
Dünün övgüsü,
Günün yergisi
Yarýna karýþan üç beþ kelime
Yine ve yeniden kaderin tecellisi.



Sosyal Medyada Paylaşın: