HANİFEM

Titreyip büzüþtüðüm garip bir gece
Tuhaf bir yalnýzlýk içindeyim
Acý dolu ðöðsüme yasladýðým bir yastýk
Terlemiþ ellerim
Titreyen parmaklarýmla
Altý Temmuz’a bir çeltik atýyorum bu gece

Yüreðindeki yangýndýr bir türlü sönmeyen
Dilinin ucuna gelip de bir türlü söyleyemediklerindir
Ýçindeki yarayý kanatan
Azdýran
Ýyileþtiremeyen
Aklý selim olup da düþündüklerin
Beyninin içinde pul pul uçuþurken
Sýðdýramadýklarýn
Konduramadýklarýn
Korkularýndýr seni senden alan

Kayýp zamanlarda akýttýðýn gözyaþýdýr
Yýkýlmýþ daðlarýn artýklarýdýr seni bitiren
Geride býraktýðýn küller
Ýçinde alev alev yangýndýr seni kahreden
Beklemektir seni yoran
Umutla
Korkuyla
Gerçeklerle yüzleþmektir
Duymak istemeyip de duyacaklarýnla
Bedeninde hissettiðin
Soðuk bir acýdýr
Kalbini aðrýtan

Karanlýkta
Volta attýðýn gecelerde
Gaipten duyduðun seslerle
Ruhun
Bedenin
Çýt çýkartamýyorlar artýk
Sendeleyen gecelerinde
Tekleyen kalbin
Gel gör ki kedersiz

Dünyanýn terazisi kýrýlmýþ sanma
Gün gelir hepsi bir ayara gelir
Yapýlan haksýzlýklarýn
Mazlumlarýn ahý bir gün çýkacaktýr

Gül
Gül ki yýkýk yüzün bahar bahçe olsun
Kalbinin kýrýk kapýlarýný aç
Aç ki
Güneþ sana da doðsun
Dilerim ki zaman
Tez elden ilacýn olsun
Yalnýzlýða sürülmüþ
Küçük kadýn Hanifem

Sosyal Medyada Paylaşın: