AYRILIK

Çökerttin duvarlarý nasýl örersin þimdi,
Ýçindeki bu öfke bitmek bilmeyen kindi,
Gözleri kör edip de zindan perde mi indi?
Bu kalbi yaralarken ,sessiz kaldý ayrýlýk.


Ýnandýn hislerine günahýmý aldýn sen,
Yüreði paramparça býrakýp da saldýn sen,
Þimdi özür yeter mi ? Yüze kara çaldýn sen,
Bu kalbi yaralarken, sessiz kaldý ayrýlýk.


Madem ayrýlacaktýn neden benden sakladýn,
Sýzlayan yüreðime keskin hançer sapladýn,
Sevdamý hiçe sayýp acýlarla kapladýn,
Bu kalbi yaralarken ,sessiz kaldý ayrýlýk.


Ýçimde ki bereler kabuk baðlamaz oldu,
Umutlarým bir anda yeþerirken hep soldu,
Aktýkça gözyaþlarým damarlarýma doldu,
Bu kalbi yaralarken ,sessiz kaldý ayrýlýk.


Baðlandý elim kolum, çýkmazda mahsur anla!
Yaþama hevesini bitirdin her gün gamla,
Sen kafayý bozmuþsun öyle sarayla hanla,
Bu kalbi yaralarken ,sessiz kaldý ayrýlýk.


Nesrin Önem Demir
11 07 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: