Her bir mezar taþý
vahþi batý’nýn kanlý diþi
ve kefensiz gömüldü
binlerce masum kiþi!
Kapýda eþik, odada beþik
her yer delik deþik;
ne ev kaldý ne minare
ölüm kustu namlular
kurþuna dizildi çoluk çocuk
elleri arkasýndan baðlanarak
can ciðer pare pare
kan revan toprak!..
Heeey Europa;
bu nasýl yok oluþ,
tutulmadýysa nutkun
haydi konuþ,
susma, dilini mi yuttun?!
...
De ki asýr benim as’rým
de ki çaðdaþým(!)
yaþatmak deðil
öldürmektir kastým;
bu kanlý paylaþýmda
ben en büyük paydaþým!
...
Þimdi ölüm sessizliði
sardý ise yeri göðü;
patlar bir gün fýrtýna
gör nasýl çakar þimþek
sellenir damla damla
gözyaþlarý birleþerek!
Daðýlýr kara duman
yaðmura döner ebr-u nisan
arýnýr kirinden toprak
yýkanýr yeryüzü,
filizlenir yaprak yaprak
çiçeklenir gelincikler;
kan akýtaný boðar
ve insan yeniden doðar...
Þaban AKTAÞ
11.07.2015