SEV SEVENİ GÖNÜLDEN (EY GÖNÜL)

SEV SEVENÝ GÖNÜLDEN (EY GÖNÜL)


Ey gönül; kýrma gönül, koyverme diken ile
Çaðlarsa pýnarlarýn, kesme akan suyunu.
Zinhar iþin olmasýn; belini büken ile,
Dalýndaki bülbülün önce öðren huyunu!
Baðrým goncaya baðlý elim gülden yanadýr
Sev seveni gönülden bu sözlerim sanadýr.


Hanene Elif Elif, ince karlar düþerse
Sýcak tut umudunu, geçen yazý hatýrla.
Nasýl tartar terazin yükün fazlasý þerse
Sýratý geçemezsin beþ yüz elli hatýrla!
Sevdanýn güzelliði esen yelden yanadýr
Sev seveni gönülden bu sözlerim sanadýr.


Gönül cengi baþlarsa kolay deðildir zafer
Al eline hançeri, vur baðrýna derinden.
Bedenin kan içinde, gözlerinde kalmaz fer
Durmadan tutuþursun ayrýlýðýn harýndan!
Sanma yanan ateþin sonu külden yanadýr
Sev seveni gönülden bu sözlerim sanadýr.


Doðmayacak güneþin konuþur mu gecesi?
Kulak verip duyarsan yýldýzlar da ses verir.
Her sabah þafak söker sev der aþkýn hecesi
Aydýnlanýr ortalýk gün güne nefes verir.
Sükût gizden yanaysa kalem dilden yanadýr
Sev seveni gönülden bu sözlerim sanadýr.


Kopmaz sanýrsýn ama bir gün kopar kýyamet
Fili omzunda taþýr boyun büküp karýnca.
Sen sevdaya sevdalý, etme aþka hýyanet
Pembe güller dermeli, dosteline varýnca.
Diken dalý sardýysa, gül bülbülden yanadýr
Sev seveni gönülden bu sözlerim sanadýr.



ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
KAYIP DÜÞLER/ 2006
Sosyal Medyada Paylaşın: