EDEP DÜŞMANI!

EDEP DÜÞMANI!


Tasmasýz bir köpekmiþ, sözüm fayda etmiyor
Gölgemin ardý sýra durdu edep düþmaný.
Otuz kere kovuldu, bu kapýdan gitmiyor!
Dilimi, damaðýmý yordu edep düþmaný.


Anladým ki; ibâdet, imân nedir bilmiyor
Ateþ nedir kül nedir, duman nedir bilmiyor
Ýsmimi kullanýyor, Kur-ân nedir bilmiyor
Tevazuyu merkebe, sordu edep düþmaný.



Sordu ama bu merkeb, tevazudan ne anlar?
Kudurur saldýrýrmýþ, zincirini kýranlar!
Diðer kalemler gibi hayrandým bir zamanlar
Þerefi yerden yere, vurdu edep düþmaný.


Parçalara ayýrmýþ, kalbi yoktur canýnda
Binbir sülük dolanýr, damarýnda kanýnda
Þerefsiz geziniyor, Türk bayraðý önünde
Bacým deyip kalbimi, kýrdý edep düþmaný.


Bir olmuþ birisiyle, her an küçüðü ezer
Ne halimden anlýyor ne de halimi sezer
Köpekler sürü ile kurt dediðin tek gezer!
Kendine kara aðlar, ördü edep düþmaný.


Belli biraz acemi, arkamdan atar tutar
Bekliyor ki, kim benim önüme kemik atar
Vatan vatan, diyerek belki vataný satar
Bilmem ki ne lekemi gördü edep düþmaný.


Kardeþliði can bildik, kaný eti öðrendik
Üç yaþýna girmeden kýyameti öðrendik
Biz atadan saygýyý ve hürmeti öðrendik!
Gözleri mi görmedi? Kördü edep düþmaný.


Dikkat edin size de belki bir el uzatýr
El gösterip ardýndan uzunca kol uzatýr
Bir baktý yetiþmedi, namusa dil uzatýr!
Sanal denen alemin, kurdu edep düþmaný.


Sadece sayfasýndan, sataþýr durur bana
Gafil öyle gafil ki; bel altý vurur bana
Özünü bilemedim, abi demiþtim ona
Sanýrým namertliðin, yurdu edep düþmaný.


Kâðýda isyan eden, kalemimi terletir
Her sözünü küfürle cilalayýp parlatýr
Bir özür bekliyorum, çamur atýp kirletir!
Kendini bu diyardan, sürdü edep düþmaný.


Sadece o deðil ki, ama bu en fenasý!
Zamanýdýr durmasýn, bacýsýyla anasý
Mertlik nedir bilmiyor hazýrdadýr kýnasý
Bir bilse defterini, dürdü edep düþmaný!
Kendini bu diyardan, sürdü edep düþmaný.



ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
08.11.2014... 12:00



Sosyal Medyada Paylaşın: