Otobüs duraklarýnda bekliyor ömrüm
El örmesi yün bir kazakla çýkýyor karþýma
Temmuzun ortasýnda yüzüm
Hamamlý köyünden mektubu var Hacer’in
“Öðretmenim beni kucakla!”
Kýrk çivi çakýyorum duraðýn puslu camlarýna
Kýrkbirincide dökülüyor caným ayaklarýma
Maþallah!
Þu köþeden dönebilsem
Yaðmurlar kucaklar belki
Belki geçerim bir gökkuþaðýnýn altýndan
Ama kar yaðýyor kirpik uçlarýma
Buz tutuyor saçlarým sonra
Aylardan Temmuz
Aldanma!
Kedileri var bu þehrin, aðlayan
Ýçlerinden en içlisi sarýþýn olan
Biliyor musun kedicik?
Zeki abi de öldü
Müslüm baba da
Adile teyzecik karþýlayacakmýþ O’nlarý sözüm ona
Aðlama!
Felsefe kitaplarýnýn arasýndan
Tütsülenmiþ muskalar dökülüyor çocuklarýn
Ben ýhlamur olup esmek istiyorum rüzgarla
Daðlarýn doruklarýna…
Ýç kanamasý dinmiyor bir hastanýn, hasta yataðýnda
Varlýðýný terk etmek deðil korkusu
Yokluðunu býrakacaðý varlýklarý
Kedicik aðlama!
Aðabeyim türkü söylüyor
Þu bozkýrýn ucunda
“Nenen ölsün sarý gelin!”
Radyo piyeslerinden vuruyor bir davulcu
Gür tokmaðýný, ramazan akþamlarýna
Beni hikayenin tam ortasýnda
Yarým býrakýp giden ruhumu arýyor bedenim
Ayaklarým yine yalýn
Yüreðim yalýn
Dilim yalýn
Yalýnkýlýç bir býçaðým ben aslýnda
Kedicik n’olur aðlama!
11:30/10.07.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.