Alaca zaman artıkları

gecenin eþiðinde bekledi
pusuya yatmýþ ayrýlýk
ürperdi sözcükler
kentin perdeleri çekildi

kýskývrak yakalandý zaman
akrep ateþ çemberinde
kýsýlýrken köþeye
nakþetti zehri kendine
durdu düþ sarkacý

damarý ýsýran alevdir
yürekten sýçrayan yangýn

yoksul umutlar
içimde kuyu yalnýzlýðý

sözlerimi kanattý
alaca zaman artýklarý
kesildi paslý hançerle nefesim

düþleri kemirdi esmer hüzün
bu yüzden
hep bu yüzden
geceye dönüktür yüzüm...

AA


Sosyal Medyada Paylaşın: