Taþ dile gelir mi?
“Sessizce aðýt yakýyor suya
Damla damla okþasýn diye su”
Nehir kýyýsýnda oturuyordu Z,
sesizce ve baþbaþa kendisiyle…
Suya baktý,
öylesine berrak bir hüzünle ýþýldýyordu ki…
Aðladý Z, niye aðladýðýný bilmeden...
Taþa baktý, seslendi:
"Kim yarattý seni bu kadar sert?.."
Dokundu sonra taþýn ruhuna,
orada dünyayý gördü
Düþündü Z, ne düþündüðünü bilmeden...
Neydi suyu bereketli yapan,
neydi taþý katýlaþtýran?
Suya dokundu sonra,
orada sevdayý gördü
Sevdi Z, neyi sevdiðini bilmeden...
Bir damla sýçradý
taþýn kalbine, suyun kalbinden
yumuþadý elleri, seslendi göðün ýþýðýna:
"Nedir taþý delen? "
Damla damla okþadý sonra,
eritti yüreðini,
sýmsýcak bir çukur açtý
taþýn baðrýnda
Umutlandý Z, ne umduðunu bilmeden...
Þimdi, taþ dile gelecek:
"Tek gerçek var evreni ayakta tutan
beni okþayan suya can veren…"
Nedir evrenin gerçeði?
diye sordu Z.
hangi güç deler ki taþý?
Sonra,
nehre bakýp anladý Z.
Taþ dile geldi,
su çaðladý, coþkuyla aktý ýrmak.
Aðladý Z, mutluluktan hýçkýrarak…