bahşedilmiş zaman sınırında duran yalnız insanız bedene hapis düşünce yumağı anlık menfaatlerin düş kurbanı...
unuturuz ana rahmine düştüğümüz an hızla yaklaşan soğuk nefesli ölümü
ve göstermelik kainatın tek hakimi yoruma açık dört kitabın üzerine edilen yeminle kulaklarımız safsata, gönüllerimiz korku dolu sığınırız uykuya mantığa sığamayan yanık bedenlerimizle
...
durağan zamanın şimdiki şartlarıyla arka sokakta içimize kapalı gözümüzü soyan bir rüzgardır menekşe renginde başımız dönerken yıldızlara sağ/ırız
ve üşür avuçlarımız bir /kaç kadının yetiştirdiği nefret tohumuna iki adım kanlı kumaş parçasıyla karanlık duvar diplerinde dilenmekten
oysa, doğa devir daiminde ; bize rağmen cihana gelincik yağar rüzgar mutlu güneş cüretkâr dolunay huzurlu martılar sevdalı toprak aç!
bizse unuturuz küflü kimliğimizi, kanımızı ; kim bilir hangi enlemde yaşayan düşünce atamızı
ve utanmadan üç maymunu oynarız perdeye sarılı bedenimiz nefessiz uyuruz ölüden medet umarak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.