Huzurum yok son günlerde Alýp baþýmý kaybolmak istiyorum Nefeslerim yýrtarak acýtýyor ruhumu Dünya gailesinden kurtulmak istiyorum...
Her yönden kýskaca alýnmýþým ki Maddiyatýn cenderesi hep sýkýyor ruhumu Kesilip biçilmiþ bir çýnar misaliyim Yarýnlarým karanlýk bulamayacaðým yolumu...
Son vermek zor deðil nefesimize Günahýna düþmekten utanýyorum Vedalar bir gün gelip unutulacak Ben yüreklerden bile kaybolmak istiyorum...
Anlamsýz bir savaþýn maðlubu oldum Gündüzlerim bile hep gece oldu Duyarsanýz yakýn zamanda yokluðumu Dersiniz; "bu acunda bir Metin yaþýyordu"...
Kýrýlýp kalýr insanýn kolu kanadý Mutluluk için olur yaþamanýn inadý Artýk tenim öldü, ruhum kanadý Yarýnlarým karanlýk; felek beni sýnadý...
Ýyiniyet, insanlýk bir köþede kývrýlmýþ Mutluluða hasret yüreklere kasvetler çökmüþ Her sabaha yeni bir baþlangýç derken Saatler benim için erkenden ölmüþ...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.