hayallerini siper ettiðin korkuluklarýn aynasýndan gülümsüyorsun ota dalgaya kýrlangýca seyyaha sarrafa yüzünden içini görebildiklerini sanýyorlar bir yanýlgý ipin oluyor kesiliyor çöküyorsun bir tenha yüze
yontulmamýþ sözcüklerle geliyor aklýn tarumarý keskin paslý keskin acemi keskin korkak... belki kýyamadýklarýndan kýyýlýyorsun kýrk parça bir senfoni kalbin
küle nazaran gül savuruyor rüzgarýn... küle raðmen ateþe raðmen pervanesin þarabýn nar içtikçe dökülüyor için içtikçe dökülüyor içinden zar için müntehir perdelerin sahnesi parçala gör
heves ince, narin... dal kýrýlýr iki fiske sözden atlasça konuþsan ölmezsin heves, rüya mahmurluðu kirpiðinin çarp soðuk nehirleri anlarsýn
dünyadasýn...
alýþamamýþsýn...
gidememiþsin...
dersin ki:
doðruyu söylemeyen þapkasýný, ayakkabýsýný alsýn ve çekilsin bu divandan....
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.