bir yerlerde

böyle gitmiþtik deðil mi
taklacý kelebekler
pembe uykulu çiçekler
uçuþan perdeler
ayaðýný sehpasýna göre uzatan sokrates
ve iri kýyým kanamalar


yeter...
çýðlýðýndayým senin
her kör iyileþmede sýzlayan yaranla
oradayým
ben de oradayým
o kanayýþta
o dinmeyen hýç/kýrýlmalarda
sen bilmezsin

dahalar ile tartmýyorum sen ben
ayný kavanozun dibindeyiz
dýþýna püskürttüðün bir lav
yeter...


sonra sözcüklerin giyindiði dökündüðü kutsandýðý gömüldüðü saðýldýðý sürüldüðü bir yerlerde...

bir bana inanmadý sazlýk yetiþtiricileri
göllerin çamurundan sedef simyagahlýðýmý
insan kýran çarklarýn ýsýrdýðý derimden yangýn nakýþlayýþýmý
muhbir çekirgelerin kolaçan ettiði tarlalarýmdan anýz aðýtlarýmý

uçurum düþüþü kanatlarýmla paramparça
göðsümün duvarlarýyla kavgaya tutuþan kalbim...
öksürüyorum, olur olmaz öksürüyorum
aðzýný, yýkanmýþ mendillerle kapatarak cümlemin
eyvallah diyerek...
sana da eyvallah roma bezirganý
attýðýný tuttum aðzýmla, kuþum ben
þey... bir þey vardý unuttum

buzdaðý yükseliyor... kambursun artýk
gideðen ayaklarýmý kýrabilirsin
ama gölüm hala göl
ve sýrtýmda yarýna kotarýlacak bir yýðýn ölüm...









Sosyal Medyada Paylaşın: